بازی، طبیعی‌ترین وسیله آمـوزش کودکان است. کودک از طـریق بـازی آموزش می‌بیند، چیزهای تازه‌ای کشف می‌کند، به خاصیت اشیا پی می‌برد، رفتار بزرگ‌ترها را تقلید می‌کند، دنیای اطراف خود را می‌شناسد و به افکار خود نظم می‌دهد. اگر بازی با یک فـعالیت درسـی هـمراه باشد، خوشایندیِ حاصل از بازی با درس موردنظر پیوند می‌خورد و کودک به درس علاقه‌مند می‌شود. بازی ارزش انـگیزه‌آفرینی و ایـجاد لذت را دربر دارد. دانش‌آموزان به بازی علاقه‌مندی زیادی نشان می‌دهند؛ زیرا خودشان در جریان فعالیت قرار مـی‌گیرند. مـشارکت و درگیری فراگیر دانش‌آموز، جزء اساسی روش یادگیری است. مورخ 22 دی ماه 1400 با تدریس مربی نوآموزان گلمان ابتدا با بازی و مرتب کردن وسایل خود با چیدمان ردیف و ستون آشنا شدند آنها دریافتند که موقعی که این وسایل را کنار هم بچینند به مفهوم ردیف اشاره شده و هنگامی که این وسایل و شکل ها را پشت سر هم قرار دهند ستونی چیده اند. بعد از آموزش و یادگیری این مفاهیم لوبیا ها را ردیفی و نخودهایی که از قبل آماده کرده بودند را ستونی مرتب کرده و با تکمیل کاربرگ مربوطه این مفهوم آموزشی را در ذهن کودکانه ی خود ثبت کردند .