نوآموزان گلمان با انجام بازی و نقاشی های خود به وانمود سازی پرداختند این بازی ها را خردسالان از راه خیال‌پردازی و عمل کردن یاد می‌گیرند. در این هنگام فرزند شما با حرکت، چیزی را به جای چیز دیگری وانمود می کند. اما روند وانمود سازی به همین سادگی که دیده می شود، نیست. فرآیند وانمود سازی سبب پرورش بسیاری از زمینه های بنیادی رشد کودک می شود پژوهش ها نشان داده اند که بازی های وانمودی برای آن ها، امکان زندگی در دنیایی کوچک، با همان ویژگی های دنیای واقعی را فراهم می آورد و آن ها را به کاربرد مهارت هایی که آموخته اند، تشویق می کند. این امکان، همچنین زمینه را برای به کار بردن مهارت های شان در فعالیت های معنادار زندگی آماده می سازد. بچه هایی که بازی های تخیلی دارند آنهایی هستند که کمتر پای تلویزیون می نشینند و سرگرم بازی می شوند و از این بازی های خیالی چیزهای زیادی یاد می گیرند یعنی بر ترس هایشان غلبه می کنند، روابط عاطفی شان را گسترده می کنند و در مقایسه با کودکانی که دائما پای تلویزیون می نشینند شادترند. کودکانی که جلوی تلویزیون می نشینند شاید ادای شخصیت های کارتونی را درآورند اما معمولا مسایل خشونتی را تقلید می کنند و وارد روابط عاطفی نمی شوند. آنها بازی خیالی و مفید ندارند یا کمتر دارند. 2 دی ماه 1399